- DIDYMAEUS
- I.DIDYMAEUSApollo dictus est, quod geminam speciem sui nominis praeferat, illuminando, formandoqueve Lunam. Ex uno enim fonte lucis gemino sidere spatia diei, ac noctis illustrat. macrob. Hic Licinio, de rerum suarum successu, sciscitanti, his Homeri versibus respondisse legitur:Te Iuvenes, grandaeve pater, vexare ferocesCertum est: Te infirmum manet aerumnosa senectus.victus est autem Licinius, a Constantino Mag. post excitatam dirissimam contra Christianos persecutionem, in Bythynia, ad Hadrianopolim, A. C. 320. Vide Euseb. de vita Constantin. et in Hist. nec non hîc infraII.DIDYMAEUSnomen quo Luna et Sol fimul Veteribus culti sunt. Macrob. l. 1. c. 17. Α᾿πόλλωνα Διδυμαῖον vocant, quod geminam speciem sui Numinis praefert, ipse illuminando formandoqueve Lunam. Etenim ex uno fonte Lucis gemino sidere spatia diei ac noctis illustrant. Unde et Romani Solem, sub nomine et specie Iani, Didymaei Apollinis appellatione venerantur. Vide de Didymaei Apollinis Oraculo Plin. l. 5. c. 29. Nunc Didymaei Apollinis a litore stadiorum viginti. Reddebatenim Apollo hic vocem, qualcm Pythia reddebat, idqueve Mileti, ut discimus ex Origene c. Celsum l. 6. sub fin. et Steph. qui uno templo in hac urbe utrumque Numen cultum esse tradit. Seu potius, in Milesiorum agro, ut ostendit Salmas. Hoc a Xerxe combustum, postea a Milesiis refectum est, cui operi Poenis et Daphnis praefuisse videntur eidem. Idem Μαντεῖον Didymaei Apollinis quoque εν Βραγχίδαις dicebatur, uti habet Pompon. Mela c. 17. Vide C. Barth. Animadvers. ad Stat. Theb.l. 8. v. 199.Noc Clarias hac luce fores, Didymeaque quisquamLimina,et Salmas. ad Solin. p. 810. et seqq.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.